Avcıdan korkarsan uçmayı unutursun

Bulutlara bakamazsın utancından

Belki ölüm uzaktır

Ama, yaşamaktan yorulursun

Bilmek en ağırı olsa da tüm yüklerin

Görmek en dayanılmazı olsa da eylemlerin

Bildiğin kadar insansın

Söylediğin kadar yalnız

Ve dünyanın üzerinde

Sevebildiğin kadar mutlusun

Atını karanlığın üzerine sürüyorsan

Tünelin ucundaki ışığaysa sevdan

Duyuyorsan isyanını dağ başında kardelenin

Ve fabrikada,

tarlada

Senin de nasır tutuyorsa ellerin

On iki saat vardiyada

gün sayıyorsa bedenin

Bildiklerinin gördüklerinin yüküyse belini büken

Ve bütün bunların arasında

İnsanların yüzlerinden okuyorken yalanı

Hâlâ sevebiliyorsan onları

Ekmeğine katık edebiliyorsan umut dolu yarınları

İşte o zaman insansın

 –

Sen ellerinde namluların sızısı

Soğuğun, açlığın kol gezdiği evlerde

Bir başına

Aç, susuz

Köylerinde ateşlerin pusu kurduğu

Ve sefaletin kol gezdiği gönüllerde

Ayakkabılarının altındaki çamura inat

Gülebiliyorsan bembeyaz düşlerinle

Ve  buza kesmiş ellerinle

Savuruyorsan toprağa umudu

İşte o zaman adam gibi adamsın

 –

Yaşamın boş bir çuval gibi duruyorsa

Dünyaya boşa gelmişsin

Unutma,

Ölümden korkarsan yaşamayı unutursun

Kanatların öksüz kalır iki yanında

Ve kandırsan bile tüm dünyayı

Yüreğinden kaçamazsın

Yorulursun…

Çiçekli bir bahar sabahı

Maziden gelen bir kurşun çalar kapını

Vurulursun…

.

Ali Haydar TİMİSİ

 Kasım’05 / İstanbul

TÜM HAKLARI SAKLIDIR.
TELİF HAKKI© 2016  TMS REKLAM

 

 

 

.